6

St. Martinuskerk

In de onmiddellijke nabijheid van het marktplein rijst onmiskenbaar het machtige gebouw van de Sint-Maartenskerk op. De ligging — iets over de zuidrand van het marktplein — kan worden verklaard door de volledige verandering van de topografie bij de heropbouw van de stad na de brand van 1795. Op deze plaats heeft 1200 jaar lang een kerk gestaan, die tot 1806 ook verbonden was met een kerkhof — 1000 jaar lang dus.
De huidige kerk werd tussen 1907 en 1909 herbouwd nadat het vorige gebouw het slachtoffer was geworden van brandstichting. Plannen voor een nieuw gebouw waren al jaren mislukt door het bezwaar van de Pruisische monumentenzorger. Tot ergernis van velen in Olpe en van de pastoor had de provinciale conservator in Münster alleen een uitbreiding van het middeleeuwse schip en de sloop van toren en koor toegestaan. Maar omdat Olpe een moderne kerk wilde, zoals de protestantse parochie die sinds 1898 had, werden brandstichters — Italiaanse arbeiders — ingehuurd, zodat de kerk in de nacht van 16 op 17 augustus 1907 werd verwoest door een brand die van binnen werd gesticht. De mensen achter deze misdaad, die behoorden tot de voorstanders van de bouw van een nieuwe kerk, zijn nooit geïdentificeerd, laat staan berecht. Twee Italianen die bij de brandstichting betrokken waren, werden echter veroordeeld — een van hen stierf in de gevangenis.
De nieuwe kerk werd gebouwd in de geest van de tijd in een historiserende, neogotische stijl. De bouwmeester was Johannes Franziskus Klomp, die reeds faam had verworven met vele kerkgebouwen.
De gebruikte materialen, grijze rotssteen voor de buitenmuren en tufsteen voor de beeldhouwwerken, waren bedoeld om de kerk aan te passen aan haar stedelijke omgeving.
De toegang tot de kerk gaat meestal via de zijdeuren van het schip (beuk). Het rijk versierde hoofdportaal omvat, van onderen oplopend, afbeeldingen van de H. Maria met Kind, Christus aan het kruis en God onze Vader daarboven. Links staat een afbeelding van de heilige Martinus en rechts van de heilige Liborius, patroonheilige van het aartsbisdom Paderborn.
In maart 1945 moest een van de kerktorens, die bij een bombardement zwaar was beschadigd, worden opgeblazen. Sindsdien heeft de kerk, die als kathedrale kerk was ontworpen, een essentieel deel van haar aangezicht verloren.
Het loont de moeite om het interieur van de kerk te bezichtigen. Kom gerust binnen en bekijk de brochures en panelen met uitleg over alle elementen van het interieur.

Locaties in één oogopslag