11

Olpe en het St. Martinusmonument

Het pad onder de stadsmuur loopt in de Weierhohl langs een beek waaraan de stad haar naam dankt, de Olpe.
Het punt waar de rivier de naam Olpe krijgt, is omstreden. Volgens de gangbare mening gebeurt dit vanaf de samenvloeiing van de Altenkleusheimer Bach en de Rehringhauser Bach tussen Stachelau en Lütringhausen. Hij stroomt over enkele kilometers door de stad, in de buurt van Caritas in Weierhohl, de Kurkölner Platz en verschillende commerciële gebouwen in het centrum ook ondergronds. Ter hoogte van het voormalige busstation mondt de Olpe uiteindelijk op 309 meter hoogte uit in de Bigge, die op haar beurt in de wijk Wenden in Römershagen ontspringt en een paar honderd meter na de samenvloeiing in het bovenmeer van de Biggetalsperre uitmondt.
Taalkundigen herleiden de naam Olpe tot een vorm “Ol-apa”, die wordt geïnterpreteerd als “beek in de natte weidegrond”.
Kort na de Tweede Wereldoorlog is een groot deel van de Olpe gekanaliseerd en pas vanaf het midden van de jaren tachtig in delen weer genaturaliseerd, wat heeft geleid tot een herstel van flora en fauna. In het kader van het stedenbouwkundig concept rond het voormalige spoorwegstation is een ruimere opening van de monding in de Bigge gepland.

Het St. Martinusmonument in de Weierhohl is een van de nieuwere beeldhouwwerken in Olpe. De verbeelding van de stadspatroon van Olpe is gemaakt door de kunstenaar Bärbel Dieckmann, oorspronkelijk uit Bielefeld, in brons gegoten en plechtig ingehuldigd op de naamdag van de heilige, 11 november 2007. Het monument toont het delen van diens mantel, waarschijnlijk de bekendste scène uit het leven van Sint Maarten.

Locaties in één oogopslag