2

Marktplaats

Op de ochtend van 28 april 1795 verwoestte een grote brand het centrum van Olpe. Binnen een uur brandden meer dan 250 huizen af — ongeveer 80% van de bouwwerken in de stad. Op bevel van de vorst, de keurvorst van Keulen, werd de stad binnen zeer korte tijd herbouwd op een geheel gewijzigd bouwplan, onder leiding van de keurvorstelijke Keulse bouwmeester Johann Adam Stahl. De hoogste prioriteit bij deze reconstructie, die werd ontworpen volgens classicistische bouwstijlen, was de stad te beschermen tegen een nieuwe catastrofale brand. Sindsdien wordt het centrum van Olpe bepaald door brede straten die elkaar haaks kruisen. De nieuw gebouwde huizen, meestal in zogenoemd Fachwerk (aan de buitenkant zichtbare eikenhouten steunbalken), moesten op een voorgeschreven afstand van elkaar worden gebouwd. Er werd een groot, bijna vierkant marktplein aangelegd in het centrum van de stad — op een terrein dat tot de brand nog bebouwd was. Tijdens de wederopbouw vormde dit plein de voornaamste woonlocatie, waar grote huizen van twee verdiepingen werden gebouwd door welgestelde burgers. De eenvoudigere, veel kleinere huizen van de ambachtslieden en dagloners werden gebouwd in de naburige Winterbergstraße of in Felmicke.

Een andere bescherming tegen brand werd geboden door leistenen daken. Een stevig dak was al sinds 1795 verplicht, maar alleen de rijkere burgers konden zich dat veroorloven. De Fachwerk-bouwsels van de iets minder bedeelde burgers waren soms nog rietgedekt tot het begin van de 20e eeuw. Leisteen ter bescherming werd aanvankelijk ook toegepast aan de weerzijde van huizen; leien dakbedekking van het gehele bouwwerk werd pas gebruikelijk aan het einde van de 19e eeuw.

Sinds 1907 zijn de straten van het stadscentrum beplant met lindebomen. Dit leverde niet alleen prachtige lanen op, zodat de stad in de volksmond de naam “Lindenstad” of “Stad van 1000 lindebomen” verkreeg, maar lindebomen beschermden ook tegen rondvliegende vonken in geval van brand.

Locaties in één oogopslag